إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • جشن ها وآیین ها در نزد هر قوم وملتی از دیر باز وجود داشته است. ملتی را نمی توان یافت که در تاریخ خود جشن یا آیینی نداشته باشد اگر چه در پی ضرورتهای زندگی در دورهای ویژه ای از تاریخ ایجاد شده وکارآیی مشخصی داشته اند اما به تدریج وبا گذشت زمان از ریشه های اصلی خود جدا شده وبا توجه به نیازها ونگرشهای جدید ادامه یافته اند مردم هم که نسل به نسل این آیین ها و جشن‌ها را در حافظه‌ی خود حفظ کرده‌اند پذیرای این تغییر و تحول شده‌اند و در این تغییرات شریک هستند و باعلاقه‌مندی آن را دنبال می‌کنند.

  • عبد الله بن مبارک نقل می کند: باری به قصد سفر حج بیت الله زیارت مسجد نبوی به راه افتادم در مسیر راه چیز سیاهی از دور توجه ام را به خود جلب کرد، به سیاهی کنجکاو شدم، پیرزنی سالخورده است که لباس و چادر پشمی به تن دارد، با او سلام گفتم، در پاسخم گفت: « سَلَامٌ قَوْلاً مِن رَّبٍّ رَّحِیمٍ » از سوی پروردگار مهربان، درود وتهنیت گفته می‌شود.